Dag Karolientje, de lente is op komst.

Het is nu half maart 2014 en de winter heeft eindelijk door dat het moet sneeuwen. Een winterprik zorgde voor sneeuwruimwerk en tevreden skiërs. Na enkele maanden rond de nul vriest het ook nog eens. Wat een sissie-winter (tot nu toe). Nog een maandje en het is weeral Pasen en dan is het gauw altijd licht.

De drie enthousiaste skiërs (Chris/Geert/Dirk) hadden wel een pracht van een skiweer in het begin van maart. Prachtige zon en vaak windstil maar slechts juist genoeg sneeuw. Dat hield ze echter niet tegen om elke dag op de latten te staan en tussendoor te genieten van goulash, röding, öring en rendier. Ze toonden ons de Jägermeistertraditie en ook de Tiroleravond met raclette werd volgejodeld. Eens glijden op langlaufen, spek met eitjes in de ochtend, Zweedse biertjes ’s avonds, spaghetti à la Geert, vis van Ivan, sushikunst van Dirk, bosbessenvodka van het huis… en naam maken met een Mercedes in Bonäshamn. Zo hoort een skivakantie te zijn.

Ivan brak ondertussen enkele muren af, het plafond en een deel van de vloer. Zijn werkruimte ziet er nu véél groter uit en wordt hopelijk mooi met nieuwe vloer, muren, buizen, … Nieuwe keukenmachines, verf, … Misschien moet ik toch maar een zomerjob zoeken … . (en een helm) De lessen Zweeds gaan weer van start. Elke woensdag kan ons Liesbeth naar de les. Ben eens benieuwd of het serieus is. In elk geval probeer ik elke dag een lijstje woordjes te doen. Iets dat al laaaang had kunnen gebeuren maar er zijn zoveel dingen die moeten/kunnen/best zouden/…

De nieuwe schrijnwerkerijmachines zijn aangekomen, niet zonder slag of stoot. Plots stonden ze in de sneeuw in de tuin. Kort gezegd heeft Ivan die met Bengt-Ake en de hulp van Älvservice binnen gekregen. Ze moeten nog geïnstalleerd worden maar eerst dus het atelier zelf voorzien van muren, vloer e.d. Ivan plant zelf de verhuis van enkele ramen. Er is ook een 300 kg zware mysterieuze ijzeren balk naar buiten verhuisd, door het raam. Soms ben ik blij dat ik niet thuis ben!

Ivan kruipt ook dagelijks in de boom (aap of arborist, waar zit het verschil?) om het vogelbakje te vullen. Dat wordt druk bezocht door goudvinken, een specht, mussen, groene vinken, … Om niet te zeggen dat ze gewoon dikke freitkoppen zijn die massa’s zonnebloempitten opslokken. De vetbolletjes laten ze hangen voor de specht. Ik ontdekte ook een eksterval (draad van deur tot aan groenafval zodat een spijker kan worden weggetrokken en –hop- ekster in ’t gevang) en Ivan doet naar ’t schijnt schietoefeningen om (en ook echte executies). De eekhoorns mogen blijven want die jagen ook de eksters weg.

Achter de potten en pannen in Duved houdt de rug het goed vol. Het lijkt wel; hoe meer werk, hoe minder pijn. Lang zitten achter de PC is nog het pijnlijkste. Oefeningen doen en correct zitten/liggen/sporten… Pfff. Na de kinestist heb ik ook de tandartspraktijk verkend. Nieuwjaarsavond was een hel voor mijn onderkaak. Er bleek een zenuw ontstoken. Die is er ondertussen uit. Hoeveel centen er uit mijn portefeuille zijn, wil je niet aan een Belgische tandarts vertellen (dan verhuizen ze allemaal naar hier). Ik heb nog nooit zoveel pijnstillers genomen als op Nieuwjaarsavond. Maar ja, ik heb gewoon ook nog nooit veel pijnstillers genomen. (houden zo!) Langlaufen gebeurt niet zo vaak als vorig jaar wegens gebrek aan sneeuw. Dan maar wandelen en loeren naar het dwerguiltje of fietsen in de kelder op een hometrainer. Daarbij kan ik dan naar een Zweeds kookprogramma kijken op internet. Goed voor mijn Zweeds én mijn kookkunsten. Hoewel, in beiden kan nog serieus geïnvesteerd worden.

Januari was een donkere maand. Wij vlogen huppelepup terug naar België want het kaarsje van Karolien doofde op 7 januari. Ze had het iedereen gemakkelijk gemaakt met een kant een klaar scenario, ook al kwam het nu ongewild. Leuk is anders maar we zijn wel blij dat we erbij waren. Haar foto, vlag, muziek, ketting, … zijn nu hier maar we denken nog steeds dat ze er zal zijn als we weer naar België reizen. Wat gek, Ivan zonder zus. Het is helemaal verkeerd. Natuurlijk doen we verder en krijgt ze een ereplaats in Bonäshamn en in onze harten maar toch… arme Karolien. Haar foto vult een plaatsje op de piano maar schept ook een leegte.

En maar weer voort. Blij zijn dat de zaadjes van de nieuwe kruiden uitkomen. Vogels voederen en bestuderen. De maan in het oog houden om te weten wanneer de vissen bijten. Lekkere hapjes maken om samen op te smikkelen. Bezoekers ontvangen en samen wafeldag vieren. Veel lachen met stomme stoten. Zo doen we verder en dat is goed. Skypen met België brengt meestal toch tof nieuws en leuke verhaaltjes. Zotte kinderstreken zijn de beste pleister tegen depressie of droevigheid. Gelukkig zijn er 4 superkadees in de familie die daarvoor zorgen. Amai, wat een spoken. Die zitten al volop in de lentetijd T-shirten te passen terwijl we hier nog steeds met thermisch ondergoed rondlopen.

Nu wordt het uitkijken naar de wulpen die de lente aankondigen. Dan eens kijken hoe het met de bessengroei zit en of de kraanvogels er snel zullen zijn. Cursussen volgen en knutselen aan het huis. De lente komt! Kom maar kijken!