Juli: vakantie? Voorbereiding?

Een jaar in België bleek niet te kunnen en hups daar zit ons Liesbeth dan, in een soortgelijk klimaat dan Maine. Een klad kouder en vooral donkerder in de winter. Gematigder in de zomer en véél véél wind. Bij windstil véél véél vliegskes. Ook beren en elanden met wat geluk. Af en toe rendier of een uil en kraanvogels in ’t waterseizoen.
Zweden.

Ondertussen de tweede keer dat ik hier binnenhops. Het snowboardavontuur in de paasvakantie leidde tot een dubbele winner; geweldig ontspannenin superlandschap en geweldig lief. Dankzij de via-via-dating van mama en ‘tante Chris’. De snodaards. We pakken ze nog terug! Maar wel ludiek want Ivan en ik zijn er natuurlijk goed van afgekomen, van hun wilde plannen.

Het leven hier gaat in een lagere versnelling. (ook letterlijk) Gras maaien duurt hier een volle dag maar dat komt door de vele putten, objecten, bomen enzovoorts die er te ontwijken zijn. Verder is het soms ’s avonds vissen (vooral Ivan dan, ik zit naar de uilen te wuiven), Zweeds studeren, wat werken voor de school en natuurlijk een frisse wandeling af en toe. Plannen wanneer een douche past, hoort er ook bij. Eerst moet er namelijk vurreke stook gedaan worden in de kelder om het water op te warmen.

Groenten kweken lukt tijdens deze tweede week toch relatief goed, gezien we beiden noppes van de landbouw kennen. We hebben slaplantjes gezet die flink aan ’t groeien zijn. Ook uien komen piepen en Oost-Indische kers is niet meer uit te roeien. De petatten staan op een veldje bij een buurman en de planten zagen er OK uit. Maar ja, wij zijn al tevreden dat er een spriet groen komt piepen. Aangezien de zon niet onder gaat is het hier constant licht (hoogstens wat schemer) dus de planten groeien constant. Dat moet in de toekomst een reserve vormen voor de donkere tijden die er dan in de winter aankomen en er geen sprietel door het pak sneeuw kan komen.

De toekomst? Het groene huis is hier aan renovatie toe. Een eerste werk wordt isolatie en een ingangspoort, een muur in de kelder ‘verzetten’, drainage, ... en dan pas van binnen véél afwerking. (dus, neefjes en nichtjes, er is nog vééééél plaats voor tekeningen!) Maar leefbaar is het voor 100%. Eerst zien werk te vinden (waarvoor Zweeds leren een must is). Dat geldt zowel voor mij als voor Ivan, die wat op zichzelf knutselt en dat dan aan de man probeert te brengen. Of houtwerken uitvoert voor mensen in de buurt in ruil voor brandhout.

Af en toe babbelen we met buren of komt er een mijnheer langs die Belgen en Nederlanders helpt zich te vestigen. Hij werkt voor de EU ten voordele van deze 'leegloopstreek'. Zo ver is het dus...

Van augustus tot eind oktober weer terug naar België voor de geboorte van een nieuw metekindje (hoera!!!) en een maand Spijkeren. Daarna autogewijs naar het dan donkere en koude plekje in Bönashamn. Het brandhout zal van pas komen...

Een zot avontuur maar niemand die daar nog van opkijkt...?
Als je komt piepen, wees klaar om te relaxen, wandelen, waterstaren en onthaasten! En pak een lekker fleske Belgisch bier mee. :)