Kerst en omgewaaide bomen!

Waar ben ik nu? In Zweden tiens, met een Elfya-wafeltje. Mjam.

Na de Huså-gekte werd het voor mij wat rustiger. Er was tijd om papierwerk af te ronden en paaltjes te branden, wat te joggen, en veel te skypen met de mama. Zo hoort het. Thuis beetje onderhouden he... dat deed blijkbaar deugd aan twee kanten.

Ivan zette maar gärdesgård en sukkelde lang met een werk in Björnen; héél harde grond, kapotte machine, boor lenen enz. Uiteindelijk gefikst nét voor we terug naar België gingen. Ik pakte ook meteen een hernia mee naar huis. Was dat even megapaniek! Ik dacht dat ik in een rolstoel terecht kwam maar na twee dagen lag ik toch al weer met mijn benen in de lucht te fietsen want dat zou wel helpen dacht ik zo... Soit, in België bleek het een hernia en ik zit nu op zitballen te hobbelen en elke dag braafjes 30 min. oefeningen. En dat voel je snel!

België... wat een blitsvakantie. Ivan een week werken voor Inverde en voor de rest hebben we zowat iedereen gezien die we kenden. Vrienden van KSJ en Chiro, nonkels en tantes, een moemoe, nichten, neven en wat maten, enzovoort. We hebben wel lekker gegeten en goed gebabbeld. Voor een jaartje kunnen we er weer tegen. En dan komt er nog een bus op bezoek. Nonkel Geert en tante Chris en naar 't schijnt één of andere Dirk (die Geldoffen zijn niet op één hand te tellen) binden ski's aan en nonkel Gery pakt zijn verrekijker mee. Misschien wat Chirovolk en ook de eendenspotters uit de St.Waldetrudisstraat dromen graag over een tripje. Benieuwd wanneer het met de mobilhome zal zijn... In ieder geval; allemaal welkom. Als de bedden op zijn, leggen we mattekes en de buurman had vroeger een soort hotel van z'n huis gebouwd.

In het anderhalf jaar dat we afwezig waren, bleken kinderen gegroeid en konden ineens wandelen en zelfs iets dat op praten lijkt. Namen schrijven, boekjes van buiten kennen, liedjes zingen en wat fietsen. En allemaal heel vlotjes; 'Ah tante Liesbeth, ben je terug? Kom hier maar in de zetel zitten dan vertel ik je de boek van de dino's wel'. Owkeej Ferre. Bij de allerkleinste duurde het wat langer maar er kwam al gauw een stapel boeken op m'n schoot liggen 'nog boek?'. Met ons Elfya werd er natuurlijk gebakken: luciabroodjes en een peperkoekenhuisje. Kwestie van de Zweedse tradities ook maar over te brengen. Maar we deden ook flink mee met de sint. Robin was vooral aan 't voetballen en hammertje tik spelen.

Ons papa bleek een BV te zijn en onze Tom een weldoener voor het VOC. De rest hoefde niet op TV of in de krant te komen maar zagen we wel in 't echt.

Er is weer een lading hout mee terug, ook mayonaise (hier véél duurder) en curryketchup (hier niet te verkrijgen), wat floere broeken, sportschoenen, een doos wafels van Elfya's school, een moemoepakket met Belgische chocolade, lotus-speculaas en choco-assen, een rookpan (merci Gery en Lisette, kom maar proeven!), lekker Belgisch bier, een eiken kast, een gefikste micorgolf, wijn, enzovoort.

De terugreis ging zonder slag maar met één stoot. Het voltage batterij ging laaaangzaam naar beneden en het alarmlichtje branden. Ik zat natuurlijk toevallig eens achter 't stuur toen dat gebeurde. We konden nog nét de tweede boot pakken (die ons van Denemarken naar Zweden bracht) en vielen ongeveer stil op de parking van een benzinestation. De lichten deden nog slechts een beetje hun best. Bijna middernacht en dus alles toe. Maffen in de auto bleek voor mij wel OK (ik kreeg de slaapzak). Ivan heeft wat minder goed geslapen onder het fleece deken maar mijn slaapzak wilde hij niet, nee hoor. (macho!) 's Ochtends aan het rondbellen (Ivan) en het rondvragen (ikke). Ivan ontdekte dat het veel kostte om ons te laten slepen naar de dichtsbijzijnde Toyota-garage en dat het tot maandag zou duren voor vervangstukken. Het was toen woensdag... Ik ontdekte een garage op 300 meter en daar stapten we dan maar op af. Men wat geluk, charme en de sympathie van een héél vriendelijke garagist waren we 's middags weer op weg en 6 flesjes grimbergen en wat centen armer.

Juist op tijd want hier brak de volgende nacht de hel los. Het had naar 't schijnt al eens goed gewaaid (storm Hilde) maar nu kwam storm Ivar er aan en die was niet min voor onze streek! Ivan helpt al dagen buren met de omgevallen bomen. Sommigen hebben echt wel verlies geleden (dat is een kapitaal he...). Het enige lichtpuntje is de top van een hele grote boom die nu onze kerstboom is geworden. Wat eerst tientallen meters hoog stond te zwieren in Jämtland, staat nu in onze woonkamer naast te kachel te verdrogen. Lichtjes, rode ballen van Dollar Store en dito slingers maar ook een spannend pakje van ons papa dat open mag op kerstdag!

Iedereen in België: we vonden het echt héél héél plezant en komen graag weer terug. Zelfde tijd, zelfde plaats waarschijnlijk?

Over een weekje sta ik te koken, poetsen en afwassen in Duved en wie weet wat Ivan weeral uitspookt. Het noorderlicht is al gepasseerd en de sneeuw ligt al rijkelijk. Soms is het nog boven nul graden (warm!) maar vriezen gaat toch al goed. Een eekhoorn eet het vogeleten op en de meeste paprika's hebben we nu wel uit onze planten gesmikkeld. Tijd voor de winter. We zetten op schrap want het gaat weer rap.

Dikke kussen vanuit helemaal daarboven.