Vlieg vlieg, daar gaat de tijd.

We schrijven ongeveer een jaartje later. We staan aan de start van de zomer dus hophoi, genieten van de kortstondige zon. Sinds vandaag staan nieuwe groenten buiten te vloeken. Traditiegetrouw bevriest de eerste 'zetting' van de wind en koude tenen. De tweede linie staat voor het raam te kijken en sterkt zich alvast. Ik heb toch flink 3 weken langer gewacht dan vorig jaar om dingen naar buiten te versassen. Radijsjes staan al lang buiten en kunnen misschien zelfs door mama en papa gegeten worden over 10 dagen. De courgette lijkt het vol te houden (we zullen er een nachtje over moeten laten gaan) maar de bonen hangen al helemaal slap aan hun stokje.

Ondertussen zit er bijna een jaartje schoolwerk op. September tot december was het lesgeven asielkinderen die in de Continental Inn in åre verbleven. Daarvoor kreeg ik een stuga dat wat werd omgebouwd tot mini-school. Samen met wat kleuters en een kleuterjuf was het elke dag ruzie en slagen en bleiten en ook veel lachen en zelfs wat leren.

Na enkele jaren nog eens een kerst thuis gevierd! Ivan reed op z'n ukkie naar België in november om er de Inverde-mannen van cursussen te voorzien. Zelf had ik toen geen verlof maar vloog in de kerstvakantie naar België en dat was heerlijk (en warm).

Januari wel meteen de koude douche; studiejuf in Duved. Dat viel niet mee. De lastigste klassen werden opgespaard voor de vervangjuf uit België en elke dag werd de hele planning weer overhoop gegooid zodat mijn voorbereidingen telkens in de vuilbak belandden. Om nog maar te zwijgen van extreem brutale leerlingen...

Maar dat liedje duurde gelukkig niet zo lang. Op de dag dat Ivan 40 werd, gaf ik mijn eerste dag les in Kall, weer aan asielzoekers uit Kallgården. Deze waren pakken vriendelijker en opgevoeder dan die uit åre. Ze hadden het ook stukken beter dan in Continentall Inn. Kallgården mag trots zijn op haar prestaties als ontvangsthotel. Nog een weekje en dan is die job ook weeral gedaan. Kallgården sluit en de asielzoekers verdwijnen één na één. Of met bosjes in een taxi. Daarna sta ik weer voor een nieuw avontuur; wordt het weer een school of beland ik ergens anders? Tijd om te schilderen boven misschien??? De cursussen Zweeds zijn in elk geval afgewerkt. Ik ben de trotse bezitter van diploma's Zweeds 1, 2 en 3. Hoera. Nu mag ik écht juf worden.

Perfecte timing voor het bezoek van de Smetsies. Die komen nog eens kijken of de elanden nog even onnozel lopen en er geen uil te spotten valt. De auto is gepoetst, de bedden gedekt, de gazon is geharkt zodat al het onkruid lekker veel zon krijgt, kortom; kom maar af!

Ivan kan niet meer stilzitten. De hele 'beneden' is herwerkt van kleine kamertjes tot één grote werkruimte. Hij heeft prachtige balken aan 't plafond en de hoeken gehangen, vloer gelegd, elektriciteit voorzien, geschilderd en herschilderd toen de kleur tegenviel, afzuigbuizen gehangen en veel meer waar ik allemaal niets van snap. In ieder geval; hij kan alles. Als Bob de Bouwer op pensioen gaat, weet ik al een vervanger. Ivan de klusjesman. Nog even en de snijplanken rollen de deur uit. Er is in ieder geval weeral vraag.

Smetsson-botermesjes worden trouwens gebruikt in een sterrenzaak in Amsterdam (Sinne). De kok is een Zweed en had ons gevonden op het weeweewee.

In België geven ze het ziekenhuisbed door van de ene naar de andere. 'Ons moe' was een tijdje gewoon vergeten te eten. Tja, dan blijft zelfs een TGV als Julia niet op haar rails. Daarna prikte doornroosje Cel zich efkes aan een struik met ballooning tot gevolg. Binnenkort ons mama haar knietjes nog eens enz. Gelukkig krijg ik altijd grappige video-berichtjes van neefjes en nichtjes vanuit de woonkamer van moemoe. Een geweldige conversatie tussen van ons Vesper en haar grote nicht doet mij steeds weer lachen; Gwinne; 'Wij hebben thuis een i-pad'. Vesper: 'Ik heb een Frozen-pet'. Daar had Gwinne niet van terug. Ha.

Ziezo, en zo vat je een jaar samen in enkele paragraafjes.
Op naar de zomersproeten.

Liesbeth